Współczesna Gmina Radków wchodzi w skład województwa świętokrzyskiego i położona jest w powiecie włoszczowskim. Wraz z sąsiednimi gminami: Secemin i Moskorzew, stanowi krańce województwa , przylegając do granicy z województwem śląskim.
Pograniczne położenie ma głębokie zakorzenienie w przeszłości. Przez stulecia ziemie te stanowiły peryferie księstw, ziem - a następnie województw: krakowskiego, sandomierskiego i sieradzkiego. Po wykształceniu się na przełomie XIV-XV wieku staropolskiej struktury sądowo-administracyjnej większość terenów znajdujących się dzisiaj w granicach gminy Radków należała do powiatu lelowskiego, stanowiącego część stołecznego województwa krakowskiego. Północna granica tegoż powiatu z przynależnym do województwa sandomierskiego powiatem chęcińskim na interesującym nas odcinku, bezpośrednio za Dzieżgowem, przebiegała na linii rzeki Nidy, zatem w powiecie lelowskim od schyłku XIV wieku do rozbiorów położone były takie historyczne miejscowości jak : Bieganów, Kwilina, Dzieżgów, Kossów, Brzeście. Ojsławice, Chycza. Sam Radków (Radków Mały) położony był bezpośrednio przy linii rozgraniczającej dwa powiaty i województwa staropolskie. Wybitnie pograniczny charakter tych ziem dobitnie ilustrują źródła historyczne. Znany jest - na przykład - dokument sędziego i podsędka sandomierskiego z 1406 roku, który zaświadczał, że Andrzej dziedzic Chyczy udowodnił za pomocą świadków, iż granica między Chyczą (w pow. lelowskim) a Dąbiem należącym do Ninoty (w pow. chęcińskim) zaczyna się przy granicy miasta Kossowa i biegnie do granic wsi Rzeszówek (pow. chęciński), po obu brzegach Nidy, wzdłuż starych kopców.
Rozciągający się na północ od równoleżnikowo płynącego nurtu Nidy powiat chęciński sięgał ku wschodowi po rzekę Pilicę. W jego skład wchodziły okolice Secemina, aczkolwiek niektóre osady leżące współcześnie na terenie gminy Secemin związane były z powiatem lelowskim. Powiat chęciński, a więc dawne województwo sandomierskie, obejmowało jeszcze osadę Chrząstów (przedmieście Koniecpola) po wschodniej stronie Pilicy, ale już położony bezpośrednio na drugim brzegu rzeki Koniecpol leżał na najdalej wysuniętych kresach staropolskiego województwa sieradzkiego, w powiecie radomszczańskim. Przypomnijmy, że województwo sieradzkie zaliczane bywa do Wielkopolski w najszerszym , nadawanym tej prowincji zakresie.
